Op de reizen die ik al een jaar of 20 maak voor internationale opdrachtgevers, beland ik regelmatig op plekken waar industriëel erfgoed het uitzicht bepaalt. Ik kan het niet laten om deze opbjecten vast te leggen, misschien omdat ik getroffen word door een soort eenzame schoonheid. Zo is ooit ook een kleine serie ‘portretten’ van vuurtorens ontstaan, die smaakte naar meer. Ik noem het project ‘Atlantic Fire’ en mijn ambitie is om alle vuurtorens aan de Europese Atlantische kust vast te leggen. Voordat ze voorgoed verdwenen zijn, onder de sloophamer of in de golven. Ik reis hiervoor van Gibraltar tot Lapland, van het zuidelijkste stip tot de noordelijkste punt. En: ik ben al een heel eind.

​

Natuurlijk zijn er al veel foto’s van vuurtorens: vakantiekiekjes, stockfoto’s en soms een enkele persfoto. Maar ik voeg hier graag een dimensie aan toe: ik ga kijken, kom een keer terug, bestudeer de bijzondere licht- en luchtomstandigheden en oefen mijn geduld tot ik denk het ultieme ‘portret’ van deze specifieke vuurtoren te hebben gemaakt.  Waarin alles samenkomt en een beeld ontstaat dat uniek is.